--
Ες γην εναλίαν Κύπρον, ου μας εθέσπισεν οικείν Απόλλων, και δεν ήταν τυχαίο που ήταν ο θεός του ποτού και του ξεδόματος, έχασαν από καιρού το νόημα τους και οι λέξεις και «πώς να σου πω το σ’ αγαπώ να το πιστέψεις»;
Ες γην εναλίαν Κύπρον, ου μας εθέσπισεν οικείν Απόλλων, και δεν ήταν τυχαίο που ήταν ο θεός του ποτού και του ξεδόματος, έχασαν από καιρού το νόημα τους και οι λέξεις και «πώς να σου πω το σ’ αγαπώ να το πιστέψεις»;
Διάβασα χθες με ιδιαίτερο ενδιαφέρον ένα άρθρο-συνέντευξη στον Φιλελεύθερο για το μεταναστευτικό. Φιλοξενούσε τις θέσεις και απόψεις του δρα Δημήτρη Παπαδημητρίου.
Ο Δημήτρης Παπαδημητρίου είναι πρόεδρος του Ινστιτούτου Μεταναστευτικής Πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Είναι επίσης ο συντονιστής μεταξύ του Υπερατλαντικού Συμβουλίου για τη Μετανάστευση και του ευρωπαϊκού Βertelsmann Stiftung. Είναι συνιδρυτής και επίτιμος καθηγητής του Μetropolits: an international forum for research and policy on migration and cities.
Ο Δρ Παπαδημητρίου απέκτησε διδακτορικό στη Συγκριτική Δημόσια Πολιτική και στις Διεθνείς Σχέσεις και έχει διδάξει στα πανεπιστήμια Μέρυλαντ, Ντιουκ, Αμέρικαν και τη Νέα Σχολή για την Κοινωνική Έρευνα. Κατείχε πολλά ανώτερα αξιώματα όπως πρόεδρος της Επιτροπής Μετανάστευσης του Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη, διευθυντής της Μεταναστευτικής Πολιτικής και Έρευνας στο Υπουργείο Εργασίας των ΗΠΑ, καθώς και αρχισυντάκτης του περιοδικού Ιnternational Μigration Review. Έγραψε περισσότερα από 250 βιβλία, άρθρα, μονογραφίες και έρευνες σε θέματα μετανάστευσης και υπήρξε σύμβουλος ανώτατων κυβερνητικών και κομματικών αξιωματούχων σε περισσότερες από 20 χώρες μεταξύ των οποίων και χώρες της ΕΕ κατά τη διάρκεια της προεδρίας τους. Ο κ. Παπαδημητρίου προσκλήθηκε στην Κύπρο από το Ινστιτούτο Ευρωδημοκρατίας «Γλαύκος Κληρίδης» και έδωσε την περασμένη Τετάρτη διάλεξη με θέμα «Μετανάστευση: προκλήσεις και ευκαιρίες». Κατά την παραμονή του στο νησί είχε συνάντηση με τον υπουργό Εσωτερικών και τον πρόεδρο της Βουλής.
Και λέει ο άνθρωπος, που είναι πετυχημένος, αναγνωρισμένος τεχνοκράτης. Και μιλάει. Αναφέρει στοιχεία, στατιστικά, προτροπές για σοβαρές πολιτικές αντιμετώπισης του θέματος του μεταναστευτικού. Και καθώς τα διαβάζω, σκέφτομαι πως μιλάει για άλλη χώρα, όχι για την Κύπρο. Φυσικά, δεν ζει στην Κύπρο. Ζει στην Αμερική, όπου διαπρέπει όπως πολλοί άλλοι Κύπριοι που δεν τους σήκωνε και δεν τους φιλοξενούσε το κλίμα στην Κύπρο. Έφυγαν για σπουδές και τους άρπαξαν οι κυνηγοί κεφαλώνε προηγμένες χώρες. Και γιατί να γυρίσουν πίσω; Για να έχουν την μοίρα πολλών άνεργων, απογοητευμένων Κύπριων Επιστημόνων που απαρτίζουν και την μεγαλύτερη μερίδα της αποχής, του άκυρου και του λευκού; Που νιώθουν πως η πατρίδα τους τους κακομεταχειρίζεται ακριβώς επειδή έχουν αξία, αξιοπρέπεια και δεν έχουν Μπάρμπα στην Κορώνη, ή αν έχουν δεν θέλουν να τον χρησιμοποιήσουν;
Θυμάμαι, πως κάποια χρόνια πριν, όταν εισερχόμουν στον κόσμο των τηλεοπτικών καναλιών παγκύπριας εμβέλειας που μετά που προσλήφθηκα (τρόπος του λέγειν προσλήφθηκα, τα κυπριακά κανάλια δεν πληρώνουν τους επιστήμονες που ανεβάζουν το επίπεδο των εκπομπών τους, ακριβοπληρώνουν όμως γλάστρες και ανίψια του Μπάρμπα στην Κορώνη), σε ένα ιδιωτικό κανάλι, όταν κάποια στιγμή ανακάλυψαν κάποιοι εκ του καναλιού μακρινή συγγενική σχέση που είχα με τον ιδιοκτήτη του καναλιού και με ρωτούσαν έκπληκτοι, γιατί δεν χρησιμοποίησες την γνωριμία σου; Η απάντηση μου ήταν «επειδή θέλω να πετύχω με την αξία μου κι όχι με τις γνωριμίες του μπαμπά μου». Φυσικά, εγώ ως αυτοεργοδοτούμενη είχα την πολυτέλεια να είμαι μάγκας. Τι γίνεται με τα νεαρά παιδιά που η σπουδή τους δεν τους επιτρέπει να αυτοεργοδοτηθούν; Δεν είναι καλή ιδέα να γίνουμε χώρα φιλική προς τα παιδιά μας που διαπρέπουν στις σπουδές τους και δικαιούνται μια θέση, την αξίζουν; Να δώσουμε κίνητρα στους Κύπριους Πολίτες να εξελίσσονται και να εξελίσσουν την χώρα μας και όχι να αναλωνόμαστε στο να δίνουμε κίνητρα στους αιτητές πολιτικού ασύλου να μην εργάζονται;
Παραθέτω εδώ κομμάτι από τις απόψεις του δρα Παπαδημητρίου :
«Δεν θα τους πληρώνεις, θα τους δώσεις δουλειά»! Ο τρόπος με τον οποίο το κάθε κράτος αντιμετωπίζει το κεφάλαιο πρόσφυγες ή αιτητές πολιτικού ασύλου, διαφέρει σε ολόκληρο τον κόσμο. «Κάποιες χώρες είναι πολύ αυστηρές και αυτό βεβαίως δεν λέω ότι είναι σωστό. Υπάρχουν οι άνθρωποι που στην πραγματικότητα κινδυνεύουν και χρειάζονται την προστασία μας και την ευκαιρία για να ζήσουν με ασφάλεια. Βλέπουμε όμως ότι ο καθένας θέτει τα δικά του όρια. Για παράδειγμα στις ΗΠΑ, όταν κάποιος έρθει και πει είμαι πρόσφυγας, για έξι μήνες εμείς δεν του δίνουμε τίποτα. Πρέπει να πάει μόνος του να βρει τρόπο να ζήσει χωρίς να παρανομεί. Εάν στους έξι μήνες δεν προλάβουμε να ολοκληρώσουμε την διαδικασία για την περίπτωσή του, τότε του δίνουμε μια προσωρινή άδεια εργασίας. Εάν απορριφθεί τελικά, απελαύνεται, ενώ εάν εγκριθεί, έχει το ελεύθερο να ζήσει νόμιμα και φυσιολογικά. Οικονομική βοήθεια τους παραχωρούμε μόνο για 18 μήνες και μετά αναλαμβάνουν μόνοι τους να επιβιώσουν. Από την άλλη, η Αγγλία τους δίνει μόνο 35 λίρες την εβδομάδα και αν θέλουν μένουν και στις στέγες που τους παραχωρεί. Από εκεί και πέρα δεν έχουν καμία βοήθεια μέχρι που να εγκριθεί ή να απορριφθεί η αίτησή τους. Στην Κύπρο βλέπουμε την τακτική να τους παραχωρούνται επιδόματα κλπ. Το θέμα δεν είναι να δίνεις χρήματα, δεν θα τους πληρώσεις, θα τους δώσεις δουλειά. Κακά τα ψέματα, πίσω από τους μετανάστες, παράνομους ή νόμιμους, κρύβονται τα κυκλώματα και εκείνο που πρέπει να κάνει κάθε κράτος είναι να προστατεύσει τον εαυτό του, διότι στο τέλος κάποιοι θα το εκμεταλλευθούν. Στην Κύπρο αυτό το μέτρο εφαρμόστηκε όταν έπρεπε και δεν μπορεί κανένας να πει ότι η Κυπριακή Δημοκρατία κάνει λάθος. Εκείνο που επιβάλλεται να γίνει κατανοητό είναι ότι η μεταναστευτική πολιτική πρέπει να αλλάζει. Για παράδειγμα, βλέπεις ότι το σύστημα που εφάρμοσες κάποια στιγμή, τώρα παρουσιάζει κάποια “τρύπα”; Βρίσκεις τρόπο και κλείνεις την “τρύπα”. Είναι σαν το παιγνίδι της γάτας με το ποντίκι, και αυτό γίνεται σε ολόκληρο το φάσμα της μετανάστευσης, για να μην παρεξηγηθώ». Φυσικά, προσθέτει, «μακροπρόθεσμα τα μέτρα που χρειάζονται είναι να μεριμνήσουμε ώστε να σταθεροποιηθεί η κατάσταση στη γειτονιά μας. Να ζουν οι άνθρωποι στις γειτονικές χώρες με αξιοπρέπεια, δημοκρατία, να έχουν χρήματα κλπ. Εδώ υπεισέρχονται και τα πολιτικά ζητήματα και τα συμφέροντα, γι’ αυτό άλλωστε και δεν μπορεί μια χώρα να κάνει “τη γειτονιά της όμορφη” από μόνη της».
Πρέπει να αλλάζει η μεταναστευτική πολιτική δρα Παπαδημητρίου μου. Να προστατεύει το κάθε κράτος τον εαυτό του από τα κυκλώματα. Και τι γίνεται στην περίπτωση όπου ζούμε ες γην εναλίαν, όπου τα κυκλώματα, λέμε τώρα, δεν ξέρουμε, μπορεί να ταυτίζονται με το κράτος; Κάνεις τις διαλέξεις σου, λες τις επιστημονικές και νομοτεχνικές και τεχνοκρατικές σου αλήθειες και μετά τι…; Ες ώτα μη ακουόντων. Ένα σλόγκαν που νιώθουμε πως ταιριάζει για το ΚΥ.ΠΡΟ.Σ είναι αυτό που αναφωνεί το παιδάκι από το παραμύθι: «Μαμά! Ο Βασιλιάς είναι γυμνός!» …. Άτε ρε; Είναι γυμνός; Πω πω και δεν το πρόσεξε κανείς… Αλά, κόρωνος κορώνου φκάλλει μμάτι;
Και φώναζαν οι Παλαιστίνιοι στην Λάρνακα : «Θέλουμε τα λεφτά μας πίσω!». Τα λεφτά μας. Σκεφτείτε τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Ρώτησα μια από αυτές τις μέρες «αφελώς» ένα συνυποψήφιο από την Αντιπολίτευση. «Γιατί δεν τα λέτε ανοιχτά»; Και μου απάντησε : «Έχεις στοιχεία;». Όχι, δεν έχω στοιχεία. Έχω κοινή λογική. Κι αυτό είναι που λείπει από τον παλαιοκομματικό πολιτικό λόγο. Η κοινή λογική. Στην Κύπρο καταντήσαμε να εξηγούμε τα αυτονόητα. Και ο κόσμος δεν είναι χαζός. Έχει μάτια, έχει αυτιά, έχει κοινή λογική.
Είναι θέμα κοινής λογικής να αντιληφθεί κάποιος τα κυκλώματα και να τα φωτογραφίσει. Δεν χρειάζεται στοιχεία. Οι εικόνες των δελτίων ειδήσεων, ακόμη και του κρατικού καναλιού, μιλούν από μόνες τους.
Κι αυτή η ιστορία με το ΡΙΚ. Άκουσον, έχει δική του νομοθεσία όσον αφορά στο τι θεωρεί πολιτικό κίνημα-κόμμα. Δική του. Ανεξάρτητη από τον πρόσφατο Νόμο περί Πολιτικών Κομμάτων. Κομμάτι τώρα από την Νομοθεσία του ΡΙΚ:
«Πολιτικό κόμμα σημαίνει κόμμα εκπροσωπούμενο στη Βουλή ή Οργανισμό ή ένωση προσώπων ή Ομάδα Προσώπων η οποία κατά την αντίληψη του μέσου συνετού πολίτη που γνωρίζει την εσωτερική πολιτική πραγματικότητα της Κύπρου και προσβλέπει στην οργάνωση, τη δομή, τους θεσμούς, τους στόχους, και την αντήχηση τους θεωρείται ως πολιτικό κόμμα.»
Ο μέσος συνετός πολίτης λοιπόν, που στην περίπτωση που τηλεφωνικώς ερωτήθηκε αν θα καλύψει δημοσιογραφικά την πρώτη ιδρυτική δημοσιογραφική διάσκεψη της ΚΥ.ΠΡΟ.Σ. ήταν πρώτον ο Γιαννάκης Καρεκλάς, ο οποίος μου είπε επί λέξει «Εάν κάμει ο Ούτοπος δημοσιογραφική διάσκεψη θα τον καλύψω;» και στην συνέχεια ο κ. Θέμης Θεμιστοκλέους ο οποίος τηλεφωνικώς μου είπε πως με βάση τη νομοθεσία του ΡΙΚ δεν μας θεωρεί πολιτικό κόμμα. Ο μέσος συνετός πολίτης λοιπόν, θεωρεί πως η ΚΥ.ΠΡΟ.Σ. το πρώτο πολιτικό κίνημα στην Κύπρο που ενέγραψε τόσο το όνομα του όσο και το έμβλημα του ως trademark, το πρώτο πολιτικό κίνημα που έσπευσε να καταθέσει το καταστατικό του στον Έφορο Τήρησης Πολιτικών Κομμάτων στην Κύπρο με βάση το Νόμο Περί Πολιτικών Κομμάτων του 2011, άμα τη δημοσίευση του Νόμου στην Επίσημη Εφημερίδα του Κράτους, Η ΚΥ.ΠΡΟ.Σ λοιπόν, με βάση την αντίληψη του «μέσου συνετού πολίτη» ήτοι κ. Καρεκλάς και κ. Θεμιστοκλέους, δεν θεωρείται πολιτικό κόμμα. Φυσικά δεν φταιν τα πρόσωπα που αναφέρω. Καλύπτουν και καλύπτονται από την σημερινή συγκεκριμένη πολιτική του κρατικού καναλιού. Για το οποίο όλοι πληρώνουμε συνδρομή. Όλοι οι Κύπριοι Πολίτες.
Στο σημείο αυτό, επιτρέψτε μου να σημειώσω, πως μια από τις προτάσεις νόμου που προτιθέμεθα να καταθέσουμε ως νεοεισερχόμενο κίνημα στην Κυπριακή Βουλή, είναι αυτή που αφορά το Διοικητικό Συμβούλιο του ΡΙΚ. Κατά την γνώμη μας, την «αφελή», αυτή της κοινής λογικής, το Διοικητικό Συμβούλιο του ΡΙΚ θα ήταν καλύτερο να απαρτίζεται από τεχνοκράτες που εργάζονται νόμιμα στο ΡΙΚ για τουλάχιστον πέντε χρόνια, και όχι από κομματικούς εγκάθετους.
Έλαβα προχθές έκπληκτη! ένα τηλεφώνημα από μια συμπαθέστατη υπάλληλο του λογιστηρίου του ΡΙΚ, πως έχω μια επιταγή στο όνομα μου με το ποσόν των 250 ευρώ. Μάλιστα! Γέλασα με την καρδιά μου. Από τις 6 Σεπτεμβρίου μέχρι τις 4 Νοεμβρίου 2010 εργάστηκα στο πάνελ της εκπομπής «Επτά – Δέκα» στο ΡΙΚ με συμφωνία που είχε τη συμβολική αντιμισθία των 250 ευρώ το μήνα. 4 Νοεμβρίου παραιτήθηκα για λόγους αρχής και την επιστολή παραίτησης μου την δημοσιοποίησα και στο διαδίκτυο. Εννοείται πως ουδέποτε έλαβα την αντιμισθία. Προχθές λοιπόν, και ενώ εκκρεμούσε το θέμα πως δύο μέσοι συνετοί πολίτες δεν μας θεωρούσαν πολιτικό κόμμα, αποφάσισε το κρατικό κανάλι να μου δώσει 250 ευρώ! Χα χα χα. Φίλοι, μέσοι συνετοί πολίτες, που διαχειρίζεστε το κρατικό ραδιοτηλεοπτικό ίδρυμα. Δούλεψα σχεδόν δύο μήνες και στην επιστολή παραίτησης έγραψα σαφώς πως δεν θέλω τα χρήματα σας. Γιατί άραγε θυμηθήκατε τώρα;
Κοινή λογική. Δεν είμαι προς πώληση. Ούτε με 250, ούτε με 250 χιλιάδες ευρώ.
Και κανένας Κύπριος Πολίτης δεν είναι προς πώληση. Αγανακτήσαμε. Θέλουμε τα νόμιμα δικαιώματα μας. Στην χώρα μας να μας αντιμετωπίζουν ως πολίτες με δικαιώματα, αξία και αξιοπρέπεια, όχι ως επαίτες.
Και υπεισέρχομαι στο θέμα της πρώτης δημοσκόπησης που παρουσίασε το ΡΙΚ στην διασκεδαστική εκπομπή του κ. Γιαννάκη Καρεκλά την Πέμπτη 17 Μαρτίου. Στην δημοσκόπηση, στην ερώτηση για την πρόθεση ψήφου, δεν υπήρχε η επιλογή «Άλλο Κόμμα». Μάλιστα, εν έτη 2011, ενώ τουλάχιστον 3 καινούριοι συνδυασμοί κατέρχονται στις Βουλευτικές Εκλογές, το κρατικό κανάλι, διενεργεί δημοσκόπηση και δεν απαιτεί από την εταιρεία δημοσκοπήσεων να βάλει στο ψηφοδέλτιο την επιλογή «άλλο κόμμα».
Γιατί άραγε; Κοινή λογική. Σκεφτείτε. Ο συμπαθέστατος συνυποψήφιος από την Αντιπολίτευση, μου εισηγήθηκε προχθές πως το κόμμα μου θα έπρεπε να ονομάζεται «Αποχή». Χε χε. Τα ποσοστά της αποχής, και του Δεν ξέρω Δεν απαντώ, είναι ψηλότερα από το τρίτο κόμμα σε όλες τις δημοσκοπήσεις.
Και έρχομαι πίσω ξανά στο μεταναστευτικό. Στην ΚΥ.ΠΡΟ.Σ. είμαστε άνθρωποι υπέρ της Διευρυμένης Κοινωνικής Αντίληψης. Κι αυτό συμπεριλαμβάνει και τον ρατσισμό. Δεν μας αρέσει ο ρατσισμός. Κάποιος μπορεί να μας χαρακτηρίσει και ως αντιρατσιστές. Έλα όμως που η σημερινή κατάσταση με το σκάνδαλο της μεταναστευτικής πολιτικής καταντά τους Κύπριους Πολίτες ρατσιστές. Και να η έρευνα που μας καθιστά ως την πρώτη με αρνητικό τρόπο χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στο θέμα του ρατσισμού «In a research study that was done by the European University in 30 countries Cyprus topped the list in most of the negative categories including: racism, low trust in others, selfishness, negative attitude towards immigrants, possessive individualism, being passive and detached from a set of important issues, and obsession with television while at the same time we are the slowest at becoming an information society.»
Και γιατί να συμβαίνει αυτό σε μια χώρα όπως την δική μας όπου η φιλοξενία υπήρχε ανέκαθεν το κύριο χαρακτηριστικό μας; Άραγε; Κοινή λογική…. Κι εδώ πάλι. Επειδή το κράτος και τα κυκλώματα φροντίζουν να ενημερώνουν τους «μετανάστες» για τα δικαιώματα τους και όχι τους πολίτες του κράτους.
Η ΚΥ.ΠΡΟ.Σ. με το Πρόγραμμα Εφαρμοσμένης Κοινωνικής Πολιτικής έρχεται να καλύψει αυτό το κενό. Θα χρησιμοποιήσουμε τα κρατικά κονδύλια για τις χορηγίες των Πολιτικών Κομμάτων ώστε να εφαρμόσουμε το πρόγραμμα που εξαγγέλλουμε στην Βασική Πολιτική μας Διακήρυξη. Θα ενημερώνουμε τους Κύπριους Πολίτες για τα δικαιώματα τους και θα τους υποστηρίζουμε μέχρι να τα απολαύσουν. Οι εμπειρογνώμονες που θα εργοδοτούμε με τα κονδύλια των κρατικών χορηγιών για τα κόμματα, θα ενημερώνουν δωρεάν τους Κύπριους Πολίτες για τα δικαιώματα τους. Θα τους βοηθούν να χρησιμοποιήσουν τα κοινοτικά κονδύλια για ανάπτυξη προς όφελος τους. Και αυτό πιστεύουμε και είμαστε σίγουροι πως θα βοηθήσει στην καταπολέμηση του νεοφανούς φαινομένου του αυξανόμενου ρατσισμού στην κυπριακή κοινωνία. Δεν μας ταιριάζει ο ρατσισμός. Μας επιβλήθηκε από τα κυκλώματα. Δεν τον θέλουμε . Τον αποτινάσσουμε από πάνω μας με θετικό τρόπο. Βοηθώντας ενεργά τους Κύπριους Πολίτες να διεκδικήσουν και να απολαύσουν τα νόμιμα δικαιώματα τους, τους βοηθάς να σταματούν να στοχοποιούν τους νόμιμους και παράνομους μετανάστες, οι οποίοι, κοινή λογική, είναι κι αυτοί άλλα θύματα των κυκλωμάτων. Σκεφτείτε τους ανθρώπους που έρχονται εδώ με τα λεφτά τους, τα οποία ζητούν πίσω στις εξεγέρσεις τους, και βρίσκονται παράνομοι, δίχως οντότητα, δίχως υπόσταση, δίχως οποιαδήποτε νομική υπόσταση και προστασία. Και τους υπόλοιπους που «αγοράζουν» μια υπόσταση ως «αιτητές πολιτικού ασύλου». Σκεφτείτε και τους λίγους, ελάχιστους, αλλά πραγματικούς αιτητές πολιτικού ασύλου. Αυτούς που όντως χρειάζονται προστασία. Που μπαίνουν στην μεγάλη λεκάνη των κυκλωμάτων. Μου έρχεται φρίκη όταν τα σκέφτομαι. Με την κοινή λογική μου. Έχουμε τόσα πολλά να κάνουμε ώστε να γίνουμε επιτέλους ευρωπαϊκή και εξελιγμένη χώρα. Να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας και οποιουσδήποτε άλλους παίρνουμε μαζί μας, να αφυπνιστούν, να χρησιμοποιήσουν την κοινή λογική τους και να διεκδικήσουν τα νόμιμα δικαιώματα τους.
Είμαστε εδώ. Η ΚΥ.ΠΡΟ.Σ για την Κύπρο. Δείτε μας. Μάθετε μας. Γνωρίστε μας. Και γιατί όχι, ψηφίστε μας. Επειδή είμαστε αυθεντικοί, αληθινοί άνθρωποι, Κύπριοι Πολίτες, επιτυχημένοι στα επαγγέλματα μας, τίμιοι στην κοινωνία, που κάνουμε ένα βήμα παραπάνω. Να φύγουμε από το βόλεμα μας και να δράσουμε πατριωτικά. Πατριωτισμός για μας, σημαίνει να τολμάς να προσφέρεις στην πατρίδα σου, να φεύγεις από τις δραματικές διαπιστώσεις μιας σαθρής πραγματικότητας και να προχωράς στο να εκτεθείς και να ρισκάρεις για να προσφέρεις στον τόπο σου. Ες γην εναλίαν Κύπρον, ου μ’ εθέσπισεν οικείν Απόλλων. Εδώ θα μείνουμε και θα αγωνιστούμε για εσένα. Τον μέσο Κύπριο Πολίτη, με την Κοινή Λογική, που απηύδησες. Δεν μασάς άλλα ψέματα και κοροϊδία. Και θέλεις η ψήφος σου να μην πάει χαμένη. Να κάνεις την διαφορά. Είμαστε εδώ για σένα. Και σε χρειαζόμαστε να είσαι εδώ για όλους και για εμάς.
Με αγάπη,
Θέκλα Πετρίδου
Ψυχολόγος, συγγραφέας
Πρόεδρος ΚΥ.ΠΡΟ.Σ.
Υποψήφια Βουλευτής Λευκωσίας, Επικεφαλής Ψηφοδελτίου ΚΥ.ΠΡΟ.Σ.
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου